O książce

Krytycy zaczęli zastanawiać się nad tym, co – oprócz rzecz jasna tematyki – stanowiło o sukcesie tej książki: „Michal, przy całej swojej zasadniczej skłonności do refleksji, jest typem spontanicznego humorysty. W jego dialogach znajdziemy fragmenty, których humor, mający swe źródło w »genialnej głupocie«, przywodzi na myśl Jaroslava Haška. Autor ma idealne wyczucie tego, co nazywa się humorem ludowym, a za pozorną »dokładną rzeczowością« narracji zawsze kryje się precyzyjny zamysł stylistyczny”. Straszydła... przez historyków czeskiej literatury zostały uznane za drugą – po Przygodach dobrego wojaka Szwejka – najlepszą czeską książką humorystyczną (pierwszą nagrodą literacką, jaką otrzymał Karel Michal, była właśnie nagroda im. Jaroslava Haška.)

 
Nie jest to jednak humor beztroskiego kpiarza. Z opowieści o frustracjach bohaterów wyziera nie tylko krytyka reżimu lecz także głęboki pesymizm autora i jego rozczarowanie zarówno aktualną rzeczywistością, jak i samym człowiekiem, ze wszystkimi jego ułomnościami i całą moralną nędzą. W historyjkach Michala dostrzec można ton zupełnie innej barwy – strach przed ludźmi, ich hipokryzją i wszechogarniającą głupotą.

Michal mawiał: „Daj głupcowi władzę, a zanim się obejrzysz, już się nie pozbierasz”.